ครู จอห์น คีตติ้ง และลูกศิษย์ในโรงเรียนชายล้วน เด็กชายในวัยฮอร์โมนพลุ่งพล่านที่พร้อมจะอุทิศชีวิตเพื่อความต้องการและความฝัน และในกรอบของสังคมที่พ่อแม่ตั้งความหวังไว้กับลูกว่าเขาจะต้องเป็นในสิ่งที่พวกตนต้องการ

ครูคีทติ้งสอนให้เด็กเป็นตัวของตัวเองให้มีความคิดเป็นของตัวเอง เพราะแม้แต่การเดินแต่ละคนก็ยังมีจังหวะการเดินเป็นของตัวเอง ครูคีทติ้งเป็นประธานชมรมกวีไร้นามเมื่อสมัยเรียน เมื่อพวกนักเรียนรู้จึงขอให้ครูคีทติ้งเล่าให้ฟัง ครูเล่าว่ามีถ้ำลับใกล้โรงเรียนที่สมาชิกทุกคนในกลุ่มมักจะมาชุมนุมอ่านกลอนกันในนั้น