ในปี 1824 คืนก่อนการแสดงซิมโฟนีหมายเลข 9 ของลุดวิก ฟาน เบโธเฟ่น ขณะที่การแสดงยังไม่เสร็จสมบูรณ์ ผู้พิมพ์โน้ตเพลง เวนเซล สเคลมเมอร์ ต้องการนักลอกแบบเพื่อให้ผลงานสำเร็จลุล่วง สาวน้อย แอนนา โฮลท์ซ เสนอความสามารถของเธอในการทำงานทันที แม้จะรู้ว่าการทำงานกับผู้หญิงจะทำให้เบโธเฟ่นหงุดหงิด แต่สเคลเมอร์ไม่มีทางเลือกจึงต้องจ้างเธอ

แอนนาเห็นว่านี่คือโอกาสที่พระเจ้าประทานให้เธอได้แสดงความสามารถให้นักประพันธ์เพลงที่มีชื่อเสียงได้เห็น เมื่อเบโธเฟ่นพบกับแอนนาและรู้ถึงความทะเยอทะยานของเธอ เขาพยายามขู่เธอด้วยคำพูดว่า นักแต่งเพลงผู้หญิงก็เหมือนสุนัขที่เดินด้วยขาหลังสามารถทำได้แต่ไม่ดีนัก อย่างไรก็ตาม แอนนาไม่สนใจคำขู่และกล้าหาญก้าวเข้าสู่อาณาจักรของเขา

เธอมีส่วนช่วยเบโธเฟ่นในความพยายามปลดปล่อยความสามารถภายในออกมา ประสบการณ์นี้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาและตัวตนของเธออย่างสิ้นเชิง